31. Asunción

13 - 17 april

 

De hoofdstad van Paraguay, Asunción. Je zou zeggen dat daar dan toch echt wel wat te beleven valt. Nou nee dus… Toch ben ik hier wel vier dagen gebleven, want het gaf me heel veel rust om op een plek te zijn waarbij er niet 100 dingen waren die ik ‘moest’ doen, omdat ik er nu ben. Ik had hier eindelijk wel wat andere backpackers ontmoet (een koppel) en zij stonden er toevallig hetzelfde in als ik. Velen blijven namelijk maar maximaal één nachtje hier, want ja, er is niks te doen. Maar ook dit koppel vond het fijn om een keer niet compleet volle dagen te hebben met ‘oke dan gaan we eerst daarheen en dan dit doen en dan hopen we dat we nog dit kunnen doen, maar anders staan we morgen vroeg op en doen we het dan’. Nu kon je gewoon rustig opstaan. Ergens een koffietje halen (in mijn geval ook lekker rustig aan werken) en dan in de middag de stad een beetje verkennen en dan de rest van de avond je eigen ding doen. Dus ja, dit was hoe deze vier dagen er voor mij uitzagen.

Ik wist dat dit mijn laatste plek in Paraguay ging zijn en ik heb eigenlijk heel erg genoten van dit land. Ik heb het volledig gelift en dat was echt een gave ervaring. En mijn eerste lift op dag twee kon ik mij nog zo goed herinneren en dit echt mijn hoogtepunt. Dit was zo’n leuke man en we hadden zulke leuke gesprekken ondanks dat we elkaars taal (mijn taal is in dit geval Engels) niet zo goed spraken. Hij vertelde mij over dat Paraguay veel mythen heeft en toen ik vertelde dat ik met slangen werk in Suriname vertelde hij mij specifiek over één van de mythen ‘Mbói Tu'ĩ’. Dit is in de moedertaal van Paraguay (Guaraní) letterlijk vertaald naar slang-papegaai. En dit wezen beschermd dus amfibieën in de moerassen. Deze lift omvat dus echt alles wat ik leuk vind aan liften en ik wilde dit avontuur graag bij me dragen… Sorry opa. Ik kreeg namelijk het idee om hier een tatoeage van te nemen. Ik zocht op internet een tattoo studio in de buurt en er popten er een aantal op. Ik had er eentje uitgezocht op basis van reviews en daar ging ik dus heen. Ik had geen afspraak gemaakt, maar ik ging ervan uit dat ze wel tijd hadden voor een kleine tattoo. Helaas toen ik aankwam, zag ik geen tattoo-studio… Dus had ik maar gewoon de dichtstbijzijnde uitgezocht en hier ging ik dus heen. Deze studio was er wel gewoon en deze artiest had ook tijd, fijn! Hij kon alleen helemaal geen Engels, dus met Google Translate legde ik m’n idee uit (gelukkig is het een super simpele tattoo) en we spraken een prijs af. Hij zei eerst 300.000 en dit kon ik omlaag krijgen naar 200.000. Ik kon hier alleen niet met de pin betalen dus moest ik cash gaan scoren… Maar alle pinautomaten in de buurt deden het niet en ik kreeg dus met geen mogelijkheid cash. Ik had m’n tattoo dus al in m’n hoofd opgegeven tot dat ik me bedacht dat ik nog heel wat Braziliaanse Real had en deze kon ik dus wisselen bij een Cambio. Dit was helaas net niet genoeg, namelijk 160.000. Met m’n kin op m’n knieën (is dit de juiste uitdrukking?) ging ik terug naar de studio en legde de situatie uit. Hij was echt super lief en wilde het wel doen voor die prijs. Dit is echt mijn meest goedkope tatoeage ooit (€17), maar ik was blij! Ook was dit mijn minst pijnlijke tatoeage dus dat was ook mooi meegenomen. En toen hij dus de tatoeage eenmaal had gezet toen zei hij dus door middel van Google Translate dat deze tattoostudio vernoemd is naar ‘Teju Jagua’ en dat is een van de andere wezens in de Paraguayaanse mythologie, hoe toevallig? En hier hield het nog niet op, want mijn artiest zijn naam is ‘Tau’ en dit is ‘de vader’ van alle wezens in de mythologie. Ik was echt beduusd en heel blij dat ik per ongeluk bij deze man terecht ben gekomen voor deze tattoo. Alle puzzelstukjes vielen voor mij op z’n plek en het hád zó móéten zíj́n.

…. Hier ben ik dan vanuit de toekomst. Deze post had ik al een tijd klaar staan, maar door drukte liep ik heel erg achter met posten. Dus hier ben ik dan 3 weken verder van toen ik deze post origineel schreef, want luister… Er is meer. Ik was met een vriend die ik tijdens het reizen had ontmoet aan het praten over slangen. En toen vertelde ik dat mijn favoriete slang de ‘parrot snake’ is. En ik zei toen ook dat mijn slangen tatoeage dus deze slang is. Hij vroeg toen naar m’n andere tatoeages en ik wil dus mijn nieuwste tatoeage uitleggen (die ik dus hier in Paraguay heb laten zetten) en terwijl ik het uitleg viel ineens een kwartje. Ik riep letterlijk ‘oh my god, oh my god, oh my god’ en ik sloeg mezelf voor m’n hoofd. Die vriend dacht dat ik helemaal gek geworden was… Maar snappen jullie het al? Mijn slangen tattoo is de slang genaamd ‘parrot snake’. Mijn Paraguay tattoo is een tattoo van een wezen genaamd Mbói Tu'ĩ en dat is letterlijk vertaald ‘snake parrot’ …. Dus terwijl ik dacht dat de puzzel compleet was, is hij gewoon nu in 1000 stukjes gebroken, want dit gaat gewoon verder dan toeval (al zeg ik het zelf)…

Blij met m’n tatoeage stuurde ik een foto naar mijn goede vriend, die mij die lift gaf en mij vertelde over de mythologieën en ook hij vond het cool. En ik geef nooit mijn nummer of social media aan mensen die erom vragen tijdens het liften, maar bij hem deed ik het wel op een of andere manier en ik was blij dat ik dat had gedaan.

Naast mijn tatoeage waren er een aantal andere dingen die ik hier graag wilde doen en één van deze dingen was een typisch Latijns Amerikaanse Mate beker kopen. Mate is een thee die veel gedronken wordt in het zuiden van Zuid-Amerika. En ik ben natuurlijk een groot theeliefhebber en wilde me hier graag in verdiepen. Ik vond het zo interessant dat letterlijk iedereen die ik in Paraguay tegenkwam met zo’n beker en een thermoskan zag lopen. Waar ze ook heen gingen, wat ze ook aan het doen waren, iedereen had zijn eigen set áltijd bij zich. Het voelt haast alsof het een soort drugs is voor deze mensen. Dit is ook wat ze de hele dag door drinken. Om er even wat meer op in te gaan. In deze beker (gemaakt van kalebas) stoppen ze dan de losse thee (echt veel, want ze houden van heel sterk) en dan vullen ze deze beker telkens bij met heet water (uit hun thermoskan). En de thee zit dus niet in een zakje en daarom drinken ze het met een speciaal rietje. Dit rietje heeft een soort zeefje aan de onderkant. Ik ben dus naar een mate winkel gegaan en heb zo’n beker, rietje en uiteraard de thee gekocht. Echt heel blij mee. Zulke souvenirs vind ik dus echt geweldig, helaas nemen ze wel veel meer ruimte in beslag dan een magneet, maar met deze consequenties moet ik maar leven.

De mate set van de bus chaffeur

Aanschouw; thermos kan, calabas beker met rietje.

Ook is er in deze stad een, laten we zeggen, interessante begraafplaats waar ik graag heen wilde. En waarom dit interessant is? Iedereen (elke dode) heeft zijn eigen huisje! En in sommige huisjes kan je zelfs kijken en dan zie je gewoon de botten liggen… Hoe interessant? En ook een beetje raar misschien of misschien zelfs een beetje eng-ig als je erover nadenkt. Toch vond ik het wel een mooi plaatje al die dode met hun eigen huisje.

Dit is zo’n beetje wat ik in Asunción heb gedaan. Niet veel, maar ik heb wel op m’n gemakje alles kunnen doen en daarbij ook heerlijk gewerkt (in plaats van telkens tussendoor en gehaast). Dus ik was weer helemaal opgeladen voor m’n nieuwe avontuur! We gaan namelijk naar Argentinië. Huh? Dit was toch niet het plan? Dat klopt, maar ja, plannen zijn er om aan te passen. In m’n volgende post leg ik uit waarom ik naar Argentinië ga.