23. Iguazú Falls (Argentinië) & Iguaçu Falls (Brazilië)
2 - 5 april
Om naar de grens van Paraguay te gaan, moest ik naar de Braziliaanse stad Foz do Iguaçu. En dit was eigenlijk wel heel vet, want weet je wat hier te vinden is? De Iguazu Falls! Dit is dus een van de grootste watervallen van de wereld. En ik had dus eigenlijk gedacht hier niet heen te gaan (omdat ik in eerste instantie verder naar het zuiden van Brazilië wilde) en hier had ik ook vrede mee, omdat ik dacht ‘ik heb toch al de Victoria Falls (de grootste watervallen van de wereld) gezien dus ik kan me wel voorstellen hoe het is’. Misschien een stomme gedachte, maar ik wilde dan liever mijn geld hierop besparen voor dingen die ik nog niet had gezien. Maar nu ik er eenmaal toch ben… Dan ga ik uiteraard wel!
Ik had een bus genomen van São Paulo naar Foz do Iguaçu en kwam er in de ochtend van 2 april aan. Ik ging naar m’n hostel toe, maar ik kon hier nog niet inchecken, maar mocht wel wachten. Dus ging ik in de open ruimte werken tot ik mocht inchecken en ondertussen deed ik onderzoek naar de vallen (hoe kom je er etc). Er is namelijk een Argentijnse 'kant' en een Braziliaanse 'kant'. Ze adviseren om een hele dag uit te trekken voor de Argentijnse kant en een halve dag voor de Braziliaanse kant. Ik dacht dus de dag erna eerst naar de Argentijnse kant te gaan. Ik had een berichtje gestuurd in de hostelapp om te vragen of er anderen ook toevallig die kant op gingen. Dit was het geval en konden we dus transfer delen en daarbij was het ook gezellig om natuurlijk met anderen te gaan!
Zo gezegd, zo gedaan, met een klein groepje gingen we de volgende dag naar Argentinië! En hier merkte ik dat ik het ook echt nodig had om weer met mensen te zijn, want daar kreeg ik ook weer nieuwe energie van. Je kon dus om de rij te besparen alvast van tevoren een kaartje kopen online en dit had iedereen dus gedaan. Ik had dus een studentenkaartje gekocht (deze was omgerekend ongeveer €5 vergeleken met €33; dus de keuze was snel voor mij gemaakt) en ik had door AI een valse schoolpas laten maken die er best 'echt' uit zag. Toen ik eenmaal aan de beurt was en mijn kaartje liet scannen vroeg die vrouw om bewijs dat ik student ben en dus liet ik mijn valse schoolpas zien. Dit was echter niet genoeg… Ze had meer nodig. Hier raakte ik dus van binnen een beetje in paniek en zocht ik op mijn telefoon oude schoolroosters van m’n opleiding. Deze vond ik en liet ik zien. Dit was nog steeds niet genoeg. Inmiddels was er ook een andere vrouw bijgehaald en toen dacht ik… ze nemen dit echt serieus. Ik wilde op dit punt ook echt opgeven, maar ik probeerde kalm te blijven. Ik liet nog een ander rooster zien, maar deze vrouw die erbij was gehaald, pakte mijn telefoon en ging inzoomen en toen zag ze 2020-2021 staan. Dus ik zei ‘oh dit is nog een oude’ en dus vroeg ze om een nieuwe. In pure paniek (van binnen, want volgens de mensen met wie ik was leek het alsof ik heel kalm was; gelukkig) zei ik dat ik dit jaar stage liep en geen rooster heb. Toen vroeg ze hiervoor bewijs en toen zei ik dat alles via whatsapp ging en ik dus niet echt bewijs heb. Dus... toen wilde ze mijn whatsapp zien. En jongens… Toen ging er een lichtpuntje bij mij branden, want ik geef nog zo nu en dan bijlessen online en dit platform heet ‘Gostudent’ en van hen krijg ik af en toe berichten over eventueel nieuwe leerlingen. En ik zocht dus in mijn whatsapp ‘student’ en al deze chats (van 2024) kwamen naar voren. Zo leek het dus alsof het allemaal studentenplatforms waren. Ik liet dit dus zien en die vrouw liet me door. Blij liep ik het park in! Ga ik nu naar de hel? We zullen zien.
We gingen dus eerst met de trein helemaal naar boven om naar ‘Devil's Throat’ te gaan. We moesten even wachten voor de trein en toen konden we instappen. De rit duurde niet heel lang voordat we boven kwamen. Toen moesten we nog een stuk lopen en toen kwamen we uit bij Devil's Throat en wauw, wat was dit indrukwekkend! Dit was dus helemaal bovenaan de watervallen en je ziet ze hier vanaf boven naar beneden vallen. Dat was al heel gaaf.
Devil’s Throat
Voor de rest waren er verschillende paden die je kon bewandelen in het park. Je had een bovenpad en een onderpad. Het bovenpad liet je dus bovenaan de watervallen lopen en het onderpad onderaan de watervallen. Deze gingen we dus beide belopen en dat was erg leuk. De watervallen zijn erg verspreid door het park waardoor je nog best veel aan het lopen bent. Wat ik dus heel mooi vond aan deze watervallen, was dat het dus inderdaad zo verspreid is en dus had je op verschillende plekken verschillende wauw momenten en daarbij was er ook veel groen tussendoor. In vergelijking met de Victoria Falls is het toch heel anders. De Victoria Falls is namelijk één grote lange muur aan waterval waar je langsloopt. Dus ik zou zeggen dat de Victoria Falls veel indrukwekkender zijn, maar de Iguaçu Falls mooier!
Argentijnse kant van de vallen
Na een paar uur te hebben rondgelopen, gingen we weer terug naar Brazilië naar ons hostel. Ik vroeg aan de anderen (die al naar de Braziliaanse kant waren gegaan) of het ’t nog waard is om ook daarheen te gaan. Iedereen zegt namelijk dat de Argentijnse kant een stuk mooier is. Daarom dat ik twijfelde om dat ook nog te doen. Toen gaf iemand mij de tip dat ze had gezien dat er op vrijdag een soort ‘special’ is en dat je het park in kan gaan als het sluit en dus de Falls met zonsondergang kan zien en daarbij ook gratis wijn krijgt! En dit was niet eens zo heel veel duurder dus dit liet ik mij geen twee keer zeggen. Ik kon helaas geen andere gegadigden vinden dus ging ik alleen, maar dat is niet erg!
Eenmaal bij het park aangekomen, kon ik met mijn speciale bandje nog naar binnen en kreeg ik meteen een gratis kokosnoot (om te drinken). Samen met anderen die ook dit speciale kaartje hadden, liepen we naar de vallen en ja, dit was gewoon weer indrukwekkend. Je had 1,5 uur voordat de zon onderging dus ik besloot om eerst naar beneden te gaan, dan sta je onderaan de watervallen en word je nat, zodat ik daarna boven kon opdrogen. Na mijn kokosnoot kreeg ik meteen een glas wijn aangeboden en met mijn glas wijn ging ik dus naar beneden. En ik heb dus weer een controversiële mening, maar ik vond dus de Braziliaanse kant vetter. Want hier stond je echt ín de watervallen waarbij je ze aan de Argentijnse kant alleen op een afstand zag. Het was inderdaad wel een stuk kleiner aan deze kant, maar wat je zag, was echt heel gaaf. Hier was je dan ook binnen een half uurtje klaar met lopen. Na dit half uur ging ik weer naar boven en toen ik boven aankwam werd meteen mijn glas weer bijgeschonken (echt door jongens in een soort butler outfits). Ik voelde me erg elite. Ik zocht een plekje uit om vanaf daar de zonsondergang te bekijken en dit was gewoon echt prachtig! Geen andere woorden voor. Een uur lang heb ik daar gestaan tot de zon onderging en mijn glas werd continu bijgeschonken en ik was echt aan het genieten.
Mijn favorietje
De Braziliaanse kant; met zonsondergang
Ik was blij dat ik de vallen niet heb overgeslagen in mijn trip, want dit soort plekken geven je echt een dankbaar gevoel van binnen. En daarbij ook; hoe mooi is het dat de natuur tot zulke dingen in staat is? Het fascineert mij.
